Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

1o εξαμηνο στα Γιαννενα...!!

Get this widget Track details eSnips Social DNA


(δεν έχω πιο πρόσφατη φωτογραφία)

Ας αρχίσω από εκεί που περίπου σας άφησα.. Πέρασα στα Γιάννενα... Ζω μια φοιτητική ζωή καλύτερη όλων των προσδοκιών μου... Τα Γιάννενα είναι μία πάρα πολύ ωραία πόλη... Με έντονη ζωή... Πολλούς φοιτητές όπως φαντάζομαι πως θα ξέρετε... Κ πολλές επιλογές... Φανταζόμουν ότι θα είναι καλά αλλά όχι τόσο... Δεν ξέρω πάλι τι θέλω να πω...

Περνάω κρίσεις... να όπως σήμερα... Έχω κάνει μία φοβερή παρέα... με 4 παιδιά... 2 κοπέλες κ 2 αγόρια... με τους οποίους έχουμε πολλά κοινά κ αρκετές διαφορές.... Μπορούμε να συζητάμε πολλά πολλά, να διαφωνούμε κ να μοιραζόμαστε προβληματισμούς κ ανησυχίες μας... Τους ευχαριστώ πολύ που υπάρχουν στη ζωή μου κ με βοηθάνε να ξεπερνάω προβλήματα... φόβους... κ γενικά κολλήματα που έχω... Ελπίζω να συγχωρούν την χαζομάρα μου... κ να αντέχουν τις κρίσεις που με πιάνουν... Είμαι πάρα πολύ τυχερή... Έφυγα από ανθρώπους που με αγαπούσαν πολύ κ με στήριζαν κ βρήκα τόσο γρήγορα ανθρώπους που να μου ταιριάζουν τόσο...

Σήμερα γράφω γιατί τον τελευταίο καιρό με πιάνουν συχνά τέτοιες κρίσεις... κ ίσως γράφοντας 'τες όπως μ είπε η μία κοπέλα να μπορέσω να το ξεπεράσω...

Νιώθω να μ λείπει το σπίτι μου... οι φίλοι μου... οι γονείς μου... οι θείοι μου... ο αδερφός μου... ο μικρός... γενικά οικεία πρόσωπα.. που πια δεν υπάρχουν στην καθημερινότητα μου... Με πιάνει ένα παράπονο ώρες ώρες... χωρίς λόγο... Θέλω να νιώσω λίγο το πατρικό μου σπίτι.. ίσως κ την φροντίδα των δικών μου... Σίγουρα όμως θέλω να δω την ζεστασιά στο βλέμμα τους... να χωθώ για λίγο στην αγκαλιά τους... Να δω το κοριτσάκι μου... να της πω να μην ανησυχεί.. τα πράγματα έχουν πάντα μια θετική άλευρα κ όσο πιο γρήγορα την δούμε τόσο το καλύτερο για εμάς... Ξεκινάει μια καινούρια ζωή κ νιώθω τύψεις που δεν είμαι εκεί να την στηρίξω... νιώθω πως με χρειάζεται κ εγώ λείπω...

Αχ γιατί ενώ είμαι τόσο καλά γίνομαι αχάριστη? Λίγοι περνάνε σε μια τόσο φιλόξενοι πόλη... ακόμα λιγότεροι σε μια σχολή που τους αρέσει τόσο μα τόσο πολύ... κ ελάχιστοι κάνουν τόσο γρήγορα αληθινές παρέες κ αναπτύσσουν τόσο αληθινές σχέσεις όπως εγώ με αυτούς τους 4 ανθρώπους... που να μην φοβούνται να δείξουν έναν πραγματικό εαυτό... ευάλωτο...! Είμαι τόσο τυχερή κ όμως... ακόμα υπάρχουν στιγμές που κάτι μου λείπει.. Έχω τόσα πολλά... την υγεία μου κ ανθρώπους που με στηρίζουν... γιατί παραπονιέμαι?????

Μάλλον θα πρέπει να χαλαρώσω λίγο... κ να σταματήσω να τα σκέφτομαι αυτά...

Ελπίζω οι μέρες που θα έρθουν να με κάνουν να ηρεμήσω και να σταματήσω να ζητάω κ να ζητάω πράγματα... στο κάτω κάτω σε ένα μήνα θα τους δω όλους...

(Συγνώμη που δεν γράφω πιο συχνά.. αλλά λόγω της πολύ πολύ έντονης, γεμάτης κ χαρούμενης ζωής δεν προλαβαίνω... Αποφάσισα να γράφω μόνο όταν το χρειάζομαι. ευχαριστώ όσους το διαβάσουν κ ακόμα περισσότερο όσους μου πουν μία γνώμη!)

Υ.Γ. Υβόννη, Μαρία, Μύρω, Αλέξη, Ιωάννα, Κώστα, Δημήτρη (η με όποια άλλη σειρά) σας ευχαριστώ που με ανέχεστε...!!! Είστε ότι καλύτερο μου έχει συμβεί...!

3 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

αααα τέτοιες κρίσεις περάσαμε όλοι!
Πίστεψέ με, κάποτε θα λες μάκαρι να γύριζαν αυτά τα χρόνια..
Θα σου περάσει!
Να περνάς καλά!!!

ειρηνη είπε...

το ξέρω ότι δεν είναι τίποτα... Αλλά δεν θέλω να τις έχω αφού είμαι τόσο καλά...
Νιώθω τόσο τυχερή και δεν θέλω να παραπονιέμαι δεν μ αρέσει να είμαι αχάριστη...!!! ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ...

Ανώνυμος είπε...

τώρα μ έχει πιάσει μια τέτοια κρίση
αλλά το κακό είναι ότι δεν έχω βρει πολλά άτομα που να έχουν κοινά ενδιαφέροντα μ εμένα
σε σημείο ν έχω μισήσει τα γιάννενα και τη φοιτητική ζωή εδώ...