Α ΡΕ ΜΑΜΑΑΑΑΑ...

A ΡΕ ΜΑΜΑ....
Έβαζες ψεύτικες φωνές,
γελούσες κι έκανες πως κλαις
κι εγώ παιδί
Α ρε μαμά
Πίσω μου τρέχεις μια ζωή
με ένα πιάτο και μια ευχή
Τότε με κράταγες σφιχτά
τώρα κοιτάς από μακριά
Μέσα απ'τα δόντια να μιλάς,
σ'ακούω σαν τώρα
"μη με σκας,δε θα σε ανεχτεί κανείς,
θα πας χαμένος,θα το δεις"
Α ρε μαμά,α ρε μαμά

Ύστερα λόγια στο χαρτί
"συγνώμη,σ'αγαπώ πολύ,
είμαι εδώ"
Α ρε μαμά
Ζωγράφιζες και μια καρδιά,
με νίκαγες με ζαβολιά
κι έβαζες πάντα στο πικάπ
το δίσκο με το Ave Maria
Ave Maria
Χανόσουνα στη μουσική,
εσύ γινόσουν το παιδί
κι εγώ ένας άγγελος στη γη
να σε προσέχω μια ζωή

Τις πόρτες άνοιγες στο φως
να μπει ο ήλιος κι ο Θεός
να μας φυλάει
Α ρε μαμά
Τα βράδια ήσουν μια αγκαλιά
κι ανάμεσα απ'τα φιλιά
έκανες τη φωνή λαγού,
το λύκο και την αλεπού
Και όταν γύριζα αργά
"θα σου τα πάρω τα κλειδιά,
θα βρεις τις πόρτες πιά κλειστές,
θα με πεθάνεις,αυτό θες;"
Α ρε μαμά,α ρε μαμά

Α ΡΕ ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑ...
(πόσο ωραίο τραγούδι... με πόσο αληθινούς στίχους)

Α ρε μάμα... να σε έβλεπα ξανά να κάνεις για λίγο τον λύκο και την αλέπου...
ή έστω να μπορούσα εγώ να είμαι ένας άγγελος στη γη να σε προσέχω μια ζωή...
να σε έβλεπα ξανά για λίγο χαρούμενη... Α ΡΕ ΜΑΜΑΑΑΑΑΑ....

σπιτι...!!

Να και για τι ακόμα μου αρέσει τόσο το χωριό... Δεν χρειάζεται να ξέρεις τι εποχή είναι... Οι μυρωδιές και χρυσαφένιος ήλιος σου το μαρτυρούν... ΑΝΟΙΞΗ ΦΙΛΕ ΜΟΥ... Α-Ν-Ο-Ι-Ξ-Η... σου λέω σφύζει από ζωή το χορτάρι...!!! Είναι όλα καταπράσινα...!!
Καλές διακοπές λοιπόν..!!!!!

αγόρια???κορίτσια

Σήμερα βγήκαμε με τα παιδιά μια βόλτα και όπως συζητούσαμε η κουβέντα πήγε στο ποιοί ωριμάζουν γρηγορότερα... Τα αγόρια ή τα κορίτσια... Οι περισσότεροι υποστήριζαν ότι γενικά τα κορίτσια ωριμάζουν περισσότερο ωστόσο πολύ σημαντικό ρόλο παίζει κ το περιβάλλον... ενώ ένας φίλος μας υποστήριζε ότι σε πολλές περιπτώσεις τα αγόρια ωριμάζουν γρηγορότερα και δεν δεχόταν με τίποτα την γνώμη μας...

Εσείς τι πιστεύεται?? Σίγουρα έχετε περάσει από αυτή την ηλικία κ το πιθανότερο έχετε επαφές με μικρά παιδιά... Είτε ανίψια, είτε φίλων, είτε δικά σας... Θα ήθελα πολύ να ακούσω την γνώμη σας...

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας...

η αποψη σας???

Ποιά η γνώμη σας για τις παρατάξεις στα πανεπιστήμια?? Βοηθάνε να ακουστεί η γνώμη νέων ανθρώπων η απλά βοηθούν τον πολιτικό φανατισμό και φοράνε παροπίδες στα παιδιά?? Ή ακόμα χειρότερα εξυπηρετούν συμφέροντα καθηγητών και περνάνε φοιτητές χωρίς εξετάσεις???

ΤΥΧΗ ΦΙΛΕ ΜΟΥ...!!

Πόσο τυχερή είμαι που ζω σε μία τόσο όμορφη πόλη!!!

Μα πόσο περισσότερο τυχερή που έχω τέτοιους φίλους και δεν φοβάμε να τους μιλήσω ειληκρινά για εμένα... που δεν ντρέπομαι για αυτό που είμαι...!!!

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!!!

-καληνύχτα μαμά...!! καληνύχτα μπαμπά...!!
-καληνύχτα παιδιά μου...!!
:P :P :P :P :PPPPPPPP

1o εξαμηνο στα Γιαννενα...!!

Get this widget Track details eSnips Social DNA

(δεν έχω πιο πρόσφατη φωτογραφία)

Ας αρχίσω από εκεί που περίπου σας άφησα.. Πέρασα στα Γιάννενα... Ζω μια φοιτητική ζωή καλύτερη όλων των προσδοκιών μου... Τα Γιάννενα είναι μία πάρα πολύ ωραία πόλη... Με έντονη ζωή... Πολλούς φοιτητές όπως φαντάζομαι πως θα ξέρετε... Κ πολλές επιλογές... Φανταζόμουν ότι θα είναι καλά αλλά όχι τόσο... Δεν ξέρω πάλι τι θέλω να πω...

Περνάω κρίσεις... να όπως σήμερα... Έχω κάνει μία φοβερή παρέα... με 4 παιδιά... 2 κοπέλες κ 2 αγόρια... με τους οποίους έχουμε πολλά κοινά κ αρκετές διαφορές.... Μπορούμε να συζητάμε πολλά πολλά, να διαφωνούμε κ να μοιραζόμαστε προβληματισμούς κ ανησυχίες μας... Τους ευχαριστώ πολύ που υπάρχουν στη ζωή μου κ με βοηθάνε να ξεπερνάω προβλήματα... φόβους... κ γενικά κολλήματα που έχω... Ελπίζω να συγχωρούν την χαζομάρα μου... κ να αντέχουν τις κρίσεις που με πιάνουν... Είμαι πάρα πολύ τυχερή... Έφυγα από ανθρώπους που με αγαπούσαν πολύ κ με στήριζαν κ βρήκα τόσο γρήγορα ανθρώπους που να μου ταιριάζουν τόσο...

Σήμερα γράφω γιατί τον τελευταίο καιρό με πιάνουν συχνά τέτοιες κρίσεις... κ ίσως γράφοντας 'τες όπως μ είπε η μία κοπέλα να μπορέσω να το ξεπεράσω...

Νιώθω να μ λείπει το σπίτι μου... οι φίλοι μου... οι γονείς μου... οι θείοι μου... ο αδερφός μου... ο μικρός... γενικά οικεία πρόσωπα.. που πια δεν υπάρχουν στην καθημερινότητα μου... Με πιάνει ένα παράπονο ώρες ώρες... χωρίς λόγο... Θέλω να νιώσω λίγο το πατρικό μου σπίτι.. ίσως κ την φροντίδα των δικών μου... Σίγουρα όμως θέλω να δω την ζεστασιά στο βλέμμα τους... να χωθώ για λίγο στην αγκαλιά τους... Να δω το κοριτσάκι μου... να της πω να μην ανησυχεί.. τα πράγματα έχουν πάντα μια θετική άλευρα κ όσο πιο γρήγορα την δούμε τόσο το καλύτερο για εμάς... Ξεκινάει μια καινούρια ζωή κ νιώθω τύψεις που δεν είμαι εκεί να την στηρίξω... νιώθω πως με χρειάζεται κ εγώ λείπω...

Αχ γιατί ενώ είμαι τόσο καλά γίνομαι αχάριστη? Λίγοι περνάνε σε μια τόσο φιλόξενοι πόλη... ακόμα λιγότεροι σε μια σχολή που τους αρέσει τόσο μα τόσο πολύ... κ ελάχιστοι κάνουν τόσο γρήγορα αληθινές παρέες κ αναπτύσσουν τόσο αληθινές σχέσεις όπως εγώ με αυτούς τους 4 ανθρώπους... που να μην φοβούνται να δείξουν έναν πραγματικό εαυτό... ευάλωτο...! Είμαι τόσο τυχερή κ όμως... ακόμα υπάρχουν στιγμές που κάτι μου λείπει.. Έχω τόσα πολλά... την υγεία μου κ ανθρώπους που με στηρίζουν... γιατί παραπονιέμαι?????

Μάλλον θα πρέπει να χαλαρώσω λίγο... κ να σταματήσω να τα σκέφτομαι αυτά...

Ελπίζω οι μέρες που θα έρθουν να με κάνουν να ηρεμήσω και να σταματήσω να ζητάω κ να ζητάω πράγματα... στο κάτω κάτω σε ένα μήνα θα τους δω όλους...

(Συγνώμη που δεν γράφω πιο συχνά.. αλλά λόγω της πολύ πολύ έντονης, γεμάτης κ χαρούμενης ζωής δεν προλαβαίνω... Αποφάσισα να γράφω μόνο όταν το χρειάζομαι. ευχαριστώ όσους το διαβάσουν κ ακόμα περισσότερο όσους μου πουν μία γνώμη!)

Υ.Γ. Υβόννη, Μαρία, Μύρω, Αλέξη, Ιωάννα, Κώστα, Δημήτρη (η με όποια άλλη σειρά) σας ευχαριστώ που με ανέχεστε...!!! Είστε ότι καλύτερο μου έχει συμβεί...!