καλοκαίρι 2009- μεταπανελληνίων εποχή...

Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω... Δεν ξέρω τι θέλω να γράψω... Αλλά θέλω εδώ κ μέρες να γράψω κάτι...

Τέσπα... Ξέρετε... Τέλειωσαν οι Πανελλήνιες... Αρκετά καλά τα πήγα... Όχι όσο θα ήθελα αλλά δεν είναι κ άσχημα... Πάντως αρχιτεκτονική δεν πιάνω... κ μετά δεν ήξερα τι θέλω... Φανταστείτε τι έγινε... Ο καθένας έλεγε το δικό του... Όλοι κάτι ήθελαν... η μαμά νηπιαγωγός για να βρω εύκολα κ γρήγορα μια δουλειά που δεν θα κουράζομαι πολύ... ο μπαμπάς πληροφορική γιατί λέει πως μπορώ να ασχοληθώ με αρκετά πράγματα κ δεν θα με περιορίσει... ο αδερφός μου ήθελε όπως κ να έχει να πάω στην Αθήνα... να πάρει διαρκείας κ να έρχεται στο γήπεδο...
Τελικά δήλωσα χημικό στα Γιάννενα... (τί είπατε? βλακεία έκανα?) Ναι αυτό μου είπαν όλοι... Πού να τρέχω εκεί πάνω είναι μακριά.. κ το χημικό τι μέλλον έχει? κανείς δεν πηγαίνει... ο διορισμός στον ασεπ είναι δύσκολος κ η έρευνα δεν είναι για τις γυναίκες... Ένας πανικός... Σαν να μου έλεγαν πως αυτό που έκανα ήταν αυτοκτονία... Ευτυχώς που αυτή την στάση δεν την είχαν οι δικοί μου (μπαμπάς, μαμά), αλλά οι υπόλοιποι... Η μαμά δλδ με έφερε σε επαφή με κάνα δυο χημικούς που μ είπαν πως τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα κ πως οι χημικοί δεν μένουν από δουλειά... απλά δεν παίρνουν τους τρελούς μισθούς... ο ένας είχε σπουδάσει κ στα Γιάννενα κ μου είπε πως θα περάσω τέλεια... Μετά μου είπαν κ άλλοι πως θα είναι τέλεια τα Γιάννενα κ πως θα περάσω πολύ καλά...

ΤΕΣΠΑ... αυτά με τη σχολή... τελικά έχω κ εγώ τις αμφιβολίες μου γιατί πρέπει καλοκαιριάτικα να διαβάσω χημεία αφού είχα να κάνω 2 χρόνια... αλλά θα δείξει...!

Κατά τα άλλα περνάω πολύ καλά...
Πήγα 5 μέρες για ελεύθερο κάμπινγκ κ ξετρελάθηκα... κ μια βδομάδα διακοπούλες... Τώρα έχει έρθει κόσμος στο χωριό κ είμαστε όλο βόλτες... Όπως καταλαβαίνεται δλδ δεν με βλέπει το σπίτι... :) :)