Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008

...Αυτό το σπιτάκι!

Φτάνω στην αυλή... Αχ... τι μυρωδιά, κάτι μου θυμίζει, πολύ..πολύ έντονα... είναι γιασεμί! Το μυρίζω άπληστα.. και η πονηρή πάω και κάθομαι στην καρέκλα, χώνω το κεφάλι μου μέσα του και αναπνέω το άρωμα του... Ναι καλοί μου τώρα που σας γράφω το μυρίζω... δηλαδή αυτή είναι και η αιτία που γράφω τώρα...
Μα πώς γίνεται; Έχω περάσει χρόνια και χρόνια σε αυτή την αυλή... παιχνίδια, τσακωμοί, φωνές, μαλώματα, γέλια, πειράγματα... πώς και δεν κατάλαβα ποτέ άλλοτε αυτή την μυρωδιά; Τελικά μου έλειψαν οι βραδιές σε αυτό το σπιτάκι, που πια έρχομαι μόνο τις Κυριακές που είναι εδώ οι θείες μου και κουράζομαι από τις φωνές και τον πανικό...
Είναι τόσο ήρεμα, η μυρωδιά του γιασεμιού, του χώματος, των φύλλων μαζί με την μυρωδιά των αναμνήσεων με ηρεμούν... Κοιτάζω γύρω μου, είναι (ίσως υπερβάλω) ο επίγειος παράδεισος μου. Παντού κήποι και κηπάκια, στη μέση η ταράτσα (αχ αυτή η ταράτσα!) και όλα τακτικά, οι γλαστρούλες στη σειρά, όλα περιποιημένα και καθαρά από τα χέρια της γιαγιά μου και όμως φαίνεται να έχουν γίνει αβίαστα, χωρίς τον κόπο της... απλά μαγικά...

Κάθομαι στο τραπέζι, τρώω καρπούζι, νιώθω το ζεστό αεράκι να με χαϊδεύει (ζεστό όχι καυτό!!) και κουτσομπολεύω με την γιαγιά... Η γιαγιά μου... δεν είναι μια απλή και συνηθισμένη γιαγιά... Όχι δεν έχει καμιά σχέση με τις γιαγιάδες των παραμυθιών, δεν είναι ούτε χοντρή, ούτε θυμάμαι ποτέ να μας πήρε στα πόδια της να μας πει ιστορίες. Ακόμα δεν έχει σχέση με τις σύγχρονες γιαγιάδες... δεν έχει βαμμένα μαλλιά, ούτε μια τουαλέτα όλο κρέμες και κρεμούλες... Έχει άσπρα μαλλιά, μα δεν είναι γερασμένη, δεν έχει "παραξενιές". Αντιθέτως έχει μια ζωντάνια, μια ενεργητικότητα, είναι πάντα εδώ για όλους, ήρεμη, αθώα με "τους βάζους"*και τα "λοκάνικα"** της, με την απέραντη αγάπη της για όλους. Και πάντα με την έκφραση: "Να βάλλω μια τηγανιά πατάτες;" λες και δεν μπορούμε να πάμε να φτιάξουμε μόνοι μας... Μα το πιο σημαντικό πάνω της είναι ότι είναι φίλη μου, την εμπιστεύομαι, της ανοίγω την καρδιά μου, ακούω της συμβουλές της (άλλες φορές πολύ μακρινές από εμένα και άλλες φορές πάλι η λύση του προβλήματος) και ξέρω πως πάντα μπορώ να στηρίζομαι πάνω της... Αλλά το ξέρω ότι και εκείνη με εμπιστεύεται πολύ, θέλει την γνώμη μου...

Μάλλον σας κούρασα, αλλά είναι άδικο να μην μιλήσω για τον παππού μου.... είναι μορφή! Είναι άλλος άνθρωπος από εμάς... τους απομονωμένους, τους κουρασμένους, με το στομάχι χάλια από το άγχος... Είναι υπερβολικός σε όλα του... η πιο δυνατή φωνή που έχω ακούσει, ο πιο φωνακλάς, ο πιο γλυκός και ο πιο... εκφραστικός! Δεν ξέρετε τι χάνετε αν δεν έχετε ακούσει τις ιστορίες του '63, για μια Αθήνα που ούτε την φαντάζεστε! Όχι ούτε αυτός είναι γέρος! Μόλις που έχει αρχίσει να ασπρίζει το μαλλί του... και άμα τον ρωτήσεις τι κάνει; Θα σου πει ότι φταίει ο ασβέστης και το μπετό από τις οικοδομές... Έχει και εκείνο το περιβολάκι του... ότι βγάζει πρώτη εγώ να το δοκιμάσω.. και το καρπούζι από εκεί είναι...

*βάζους= τα βάζα
**λοκάνικο= λουκάνικο

11 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Μύρισε ως εδώ το καρπούζι! Αν και δεν το τρώω, τώρα μου ήρθε κάπως!
Όμορφες περιγραφές.. να 'σαι καλά!!!
Καλά να περάσεις με τους παππούδες!!!

ειρηνη είπε...

καλέ @ Hfaistiwna σπίτι μου είμαι δεν μένω στους παπούδες μου! Απλά κάθησα χθες βράδυ μερικές ώρες και μου άρεσε πάρα πολύ! Είχα καιρό να το κάνω... και το είχα ξεχάσει...

tovenito είπε...

χαχα, πρώτος ο παπούς!!! μπορώ να κάθομαι να ακούω με τις ώρες ιστορίες από τους μεγαλύτερους..
δεν μας κούρασες καθόλου. είσαι μια όαση και μια φρεσκάδα εδώ μέσα! 3 φιλιά! 1 για σένα, 1 για τη γιαγιά και 1 για τον παπού!

Maria είπε...

Επειδή ζηλεύω, να χαλάσω λίγο αυτή την ωραία, ειδυλλιακή ατμόσφαιρα..; Και ενώ βάζεις το κεφάλι σου μέσα στο γιασεμί για να απολαύσεις τις καλοκαιρινές ευωδιές του, ένα κακόβουλο, υποχθόνιο ζωύφιο, σωστό εργαλείο του σατανά (ακρίδα, αν δεν το κατάλαβες), αναπηδά στο κεφάλι σου, ενώ εσύ παράλληλα προσπαθείς να διώξεις αυτή την ενοχλητική μέλισσα που υπερασπιζόμενη το μπουμπούκι που = μύριζες προηγουμένως, επιχειρεί να σε τσιμπήσει..
Πάντως, ό,τι και να λες, έχεις ταλέντο στο γράψιμο

ειρηνη είπε...

καλέ μου tovene592 και δεν τις έχεις ακούσει κιόλας έιναι απίστευτος στις ιστορίες! Ισως κάποια στιγμή μαζέψω μερικές και τις ανεβάσω...

Θα τους τα δώσω οπωσδήποτε... το δικό μου το φιλάκι το πήρα... :D

ειρηνη είπε...

κακούργα Maria μου χάλασες το κείμενο... Όλη μου η προσπάθεια κατέρευσε μπροστά στο σχολιό σου...
Και αν θες να ξέρεις...
εγώ ΔΕΝ φοβάμαι τις ακρίδες και ούτε τρέχω όταν τις συναντάω σαν μια γνωστή μου... :Ρ
Αλλά και πάλι κανένα ζουζουνάκι δεν μου ενόχλησε εκείνο το βράδυ...

Μαρια Νικολαου είπε...

Tωρα μάλιστα!!
Το τελειο γαλάζιο του καλοκαιριού και της γλυκιάς διάθεσης!
ΥΠεροχο. Ομορφηνε η σελιδα σου.
Ειδες τελικα? χεχε καλα εκανα και ειπα την γνωμη μου :)

Maria είπε...

Τόσο ωραίο κείμενο αποκλείεται να στο χαλάσει ένα τοσοδούλι, κακεντρεχές σχολιάκι

turigr είπε...

Μα τι όμορφα τα περιγράφεις όλα; Σαν να είμαστε κι εμείς εκεί και τα ζούμε μαζί σου! Πολλά φιλιά, κοριτσάκι!

the boy with the arab strap είπε...

γεια σου ειρηνη που εισαι και απο την ομορφη κυμη και γενικοτερα την αγαπημενη ευβοια .
εχω πεπονακι στο ψυγειο και παω να φαω , καρπουζι δεν παιζει:(
νοωθουν ομορφα οι παπουδες οταν λενε τις ιστοριες τους και καθονται τα εγγονια και ακουνε !!!

ειρηνη είπε...

@Μαρία Νικολάου ναι πολύ καλά έκανες και είπες την γνώμη σου! Την χρειαζόμουν την αλλάγη! Ευχαριστώ! :D

@Maria μου το άλλαξε πολύ κάθε φορά που το σκέφτομαι μου έρχετε στο μυαλό η εικόνα μου να παλέυω με οργισμένα ζουζούνια... :)

@turigr αχ σε ευχαριστώ, ακόμα και αν δεν το εννοείς...

@κρασι & νερο στα ονειρα μας έχεις έρθει στην Κύμη? Δεν τον τρωω το πεπόνι...
Ναι και έχουν οι πιο πολλές πλάκα... τουλάχιστον δεν μας λέει δυσάρεστες ή κουραστηκές ιστορίες, ακόμα και αν κάθε φορά είναι οι ίδιες! Καλώς όρισες... να περνάς καμιά βολτίτσα...