Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Πληροφορίες
- ειρηνη
- ΔΕΙΞΕ ΚΑΙ ΠΕΣ ΤΩΡΑ ΤΙ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ... ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ...
τι ώρα είναι?
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
▼
2008
(38)
- ► Δεκεμβρίου (1)
Γιατι μπορουν να κοιταζουν τη ζωη με αποψη...
το μαύρο παλτό του κυρίου μαρκορά
ποιο σάλεμα του νου σηκώνει το χέρι για να καρφώσει εφτά φορές; κατασφαγμένος και αιματοκυλισμένος. σε ποιον αξίζει ένα τέτοιο τέλος; και αυτοί που τον ξέρανε μιλάνε για έναν άνθρωπο εσωστρεφή, που χαμήλωνε τη ματιά από συστολή. και στο βλέμμα του υπήρχε μία θλίψη. με συγκινεί αυτή η σκοτεινιά. τι ταύτιση! όταν ίσως δεν συναντιέσαι ποτέ με αυτό που σε γεμίζει, να χτίζεις τη ματιά σου με μια ανεξίτηλη μουντάδα. ίσως η μοναξιά να κατατρώει το μέσα σου και η ρωγμή που υπάρχει να ξεχειλώνει ολοένα. μια ατελής σύζευξη.
και τι αυτοκαταστροφικό άτομο. πόσο κενό μπορεί να καλύψει μια λευκή γραμμή; πόσα συναισθήματα να σου γεννήσει μια ρουφηξιά; πόσες εικόνες να ζωγραφίσει ένα τρυπημένο μυαλό; αλλά για όλα θα υπάρχει μία εξήγηση. το εύκολο είναι να κατηγορείς, να κρίνεις. το δύσκολο να κατανοείς και να ερμηνεύεις. το δύσκολο να ψάχνεις το γιατί μιας ψυχής. το βολικό να τη στηλιτεύεις γιατί δεν σου μοιάζει.και όλα τα πουκάμισα μαύρα. παντού μαύρο. μαύρες και οι φοβίες του. ο θάνατος, η φυλακή και η μονάξια. και λίγο γκρίζο. έτσι για να το σπάει και να μην ανησυχεί η κυρία ντένη.
“μπουμπού!”
“παιδί μου” (Το αντέγραψα από το μπλοκ του tovene592 ! Να πάτε να διαβάσετε όλη την ανάρτηση γράφει πολύ όμορφα!)
Υ.Γ. Κοριτσάκι μου για σένα το αντέγραψα ελπίζω να το διαβάσεις!
και τι αυτοκαταστροφικό άτομο. πόσο κενό μπορεί να καλύψει μια λευκή γραμμή; πόσα συναισθήματα να σου γεννήσει μια ρουφηξιά; πόσες εικόνες να ζωγραφίσει ένα τρυπημένο μυαλό; αλλά για όλα θα υπάρχει μία εξήγηση. το εύκολο είναι να κατηγορείς, να κρίνεις. το δύσκολο να κατανοείς και να ερμηνεύεις. το δύσκολο να ψάχνεις το γιατί μιας ψυχής. το βολικό να τη στηλιτεύεις γιατί δεν σου μοιάζει.και όλα τα πουκάμισα μαύρα. παντού μαύρο. μαύρες και οι φοβίες του. ο θάνατος, η φυλακή και η μονάξια. και λίγο γκρίζο. έτσι για να το σπάει και να μην ανησυχεί η κυρία ντένη.
“μπουμπού!”
“παιδί μου” (Το αντέγραψα από το μπλοκ του tovene592 ! Να πάτε να διαβάσετε όλη την ανάρτηση γράφει πολύ όμορφα!)
Υ.Γ. Κοριτσάκι μου για σένα το αντέγραψα ελπίζω να το διαβάσεις!
12 σχόλια:
Καλημέρααααα
Λοιπόν αρχικά θα σε μαλώσω! Ποτέ δεν ενοχλείς και όποτε δεν είσαι καλά ή χρειάζεσαι κάτι να μου το λες, γι' αυτό είμαι εδώ! Και δεύτερον τίποτα δεν είναι ψέματα από τη στιγμή που τουλάχιστον εσύ πίστεψες αύτη τη σχέση και έδωσες κομμάτια από τον εαυτό και τη ζωή σου, ΟΛΑ είναι αληθινά.
Αυτά για τώρα, τα υπόλοιπα από κοντά
Που το βρήκες βρε; Είχα πολύ καιρό να το ακούσω! Πρέπει να ξεχάσεις.. και τα ψέματα και όλα όσα σε χάλασαν και να κοιτάξεις μπροστά!
@ Maria Μαράκι μου δεν είναι ότι σκέφτομαι μην ενοχλήσω αλλά με πιάνει σε άκυρες ώρες και φέυγει έτσι όπως ήρθε! Κούκλα όλα ψέμματα! Πράξεις, λέξεις, υποσχέσεις, όνειρα! ΟΛΑ! Μόνο τα δικά μου ήταν αληθινά, άλλα όταν ο άλλος δεν καταλαβαίνει την αλήθεια που κρύβουν τότε και αυτά είναι ψεύτικα! Και ο απολογισμός? Δυο χρόνια ψέμμα και πόνος!!!
@ Hfaistiwnas ναι? Εγώ το άκουγα συχνά! Το έβαζε στο αυτοκίνητο! Να ξεχάσω? 2 χρόνια? Και τα καλά? Τα όμορφα? Όχι να μην ξεχάσω τπτ! Να τα θυμάμαι όλα και απλά να καταφέρω να τα θυμάμαι χωρίς δάκρυα! Μόνο με χαμόγελα! Ε? Καλύτερο δεν είναι έτσι?
Καλύτερα έτσι ναι.. μόνο τα καλά βρε Ειρήνη μου!! Έτσι θα προχωρήσεις.. :)
Έτσι είναι οι χωρισμοί δυστυχώς..
..αχ γλυκιά μου... εγώ θα σου αφιέρωνα ένα άλλο κομμάτι..
Στίχοι: Στέλιος Ρόκκος
Μουσική: Στέλιος Ρόκκος
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Ρόκκος
Πόσο καιρό μου πήρε για να σε ξεχάσω
Να ‘ξερες πόσο
Πόσο καιρό μου πήρε για να πω εντάξει θα γλιτώσω
Πόσο καιρό, καιρό παράπονό μου
Δεν ήσουν στο πλευρό μου
Πόσο καιρό
Κι έτσι ποιος ξέρει τελικά
Τι έχει μείνει απ’ όλ’ αυτά
Έμεινε πίκρα ή μι’ ανάμνηση γλυκιά
Τώρα είμαι εντάξει μια χαρά
Τώρα δε σε σκέφτομαι συχνά
Τώρα η καρδιά μου λαχταρά
Άλλη αγάπη να βρει να πετάξει
Τώρα είμαι εντάξει μια χαρά
Τώρα δε σε σκέφτομαι συχνά
Τώρα η καρδιά μου λαχταρά
Άλλη αγάπη να βρει να πετάξει
Μακριά
Να να να.…
Πόσο καιρό μου πήρε για να βρω κουράγιο
Να ‘ξερες πόσο
Πόσο καιρό μου πήρε την πλάτη να γυρίσω
Και να σου πω φεύγω
Πόσο καιρό, καιρό παράπονό μου
Δεν ήσουν στο πλευρό μου
Πόσο καιρό
Κι έτσι ποιος ξέρει τελικά
Τι έχει μείνει απ’ όλ’ αυτά
Έμεινε πίκρα ή μι’ ανάμνηση γλυκιά
σε φιλώωωωωω...... θυμήσου τι λέει η Ηρώ.. έτσι είναι οι σχέσεις!!!!!
Καλημέρα μικρούλα και καλό διάβασμα!
καλή εβδομάδα ειρηνάκι!
Ποιός σε πείραξε μικρό μου; Πες μου, να πάμε να τον πλακώσουμε στο ξύλο παρέα...
Άστονε να πάει στα κομμάτια, τον άχρηστο...ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΟΥ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΈΣΑΙ...ΤΑ ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΈΡΧΟΝΤΑΙ...
Φιλιά...
Αααα! Διάλεξε όλα ψεύτικα ή όλα όμορφα!; Γιατί και ψέμματα και όμορφα ΄και όλα αποκλείεται να είναι! Μήπως τα ψέμματα είναι όμορφα ή μήπως τα όμορφα είναι ψέμματα!; Κακά τα ψέμματα!
@καλησπερα Hfaistiwna! Τι μου κάνεις? Ναι δυστυχώς έτσι είναι οι χωρισμοί και ευτυχώς τώρα είμαι πολύ καλύτερα!
@ "ζαχαρούλα.." γλυκια μου ζαχαρούλα σε ευχαριστω για το τραγουδακι! πραγματικα μου ταιριαζει πολυ!
@g for george καλησπερα! ευχαριστω! αν και δεν ξερω κατα ποσο καλο ειναι σιγουρα ομως ειναι παρα πολυ!!
@Artanis χιχιχιχι! και εσυ να τον δειρεις θες? τι ωραία! εχετε γίνει πολλοί!!! :D Τον άφησα τον άφησα!!!
Εσύ γλυκιά μου τι κάνεις?
@Ανώνυμος στην δικη μου περιπτωση τα ομορφα ειναι ψεμματα! μερικες φορες ομως τα ψεμματα ειναι ομορφα!!! ναι πραγματι κακα τα ψεμματα!!!
Δημοσίευση σχολίου